Το ολοκαύτωμα της Δράμας το 1941

Σεβασμός μνήμης

του κ. Γ.Κ.ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ, τ. ΛΥΚΕΙΑΡΧΗ


Όσα ακολουθούν, δεν αποβλέπουν στην ανάξεση πληγών, αλλά στη διατήρηση της αλγεινής μνήμης, αφού είναι αποδεδειγμένο ιστορικά ότι, όταν αυτή ξεθωριάζει, τότε ακολουθούν οδυνηρές περιπέτειες.

Από αυτήν την οπτική γωνία ξεκινώντας, θα θέλαμε να τονίσουμε ότι τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του 1941 μέρος του δραμινού λαού δεν επιτέλεσε συνειδητό κίνημα κατά του κατακτητή για την απόκτηση της θεόδοτης ελευθερίας,
αλλά έπεσε τραγικό θύμα μιας απάνθρωπης προβοκατόρικης κίνησης καθώς και ενός παραληρηματικού ενθουσιασμού.
Είναι λυπηρό να τονίζεται από κάποιους διαστρεβλωτικούς της ιστορικής αλήθειας κονδυλοφόρους ότι ο δραμινός λαός συνειδητά ήγειρε τα όπλα κατά τον κατακτητή.
Και απόδειξη ότι ελάχιστος υπήρξε ο χρόνος από τη στιγμή που η χώρα μας είχε βυθισθεί στο βαθύ έρεβος της τριπλής δουλείας.
Τα κινήματα και οι επαναστάσεις απαιτούν χρόνο.
Είναι δυνατόν, κατά την κρίση και των πλέον παρορμητικών κονδυλοφόρων, να ετοιμασθεί επανάσταση μέσα σε ελάχιστους μήνες από ανθρώπους, όσο ανίατοι εραστές της ελευθερίας κι αν είναι αυτοί, οι οποίοι επιστρέψανε μέσα από τη φωτιά και το σίδερο ακρωτηριασμένοι, ρακένδυτοι, ημιθανείς και ψυχικά ράκη με οικογένειες διαλυμένες ψυχικά και οικονομικά;
Τα κινήματα, αλλά και οι επαναστάσεις απαιτούν χρόνο για σώφρονα ετοιμασία.
Απαιτούν οικονομική ευμάρεια , απαιτούν ψυχραιμία, απαιτούν τέλος σοβαρή στήριξη από ισχυρούς προστάτες.
Αλλιώτικα δεν είναι τίποτε άλλο παρά επιπόλαιη αυτοκτονία.
Ήταν ο Σεπτέμβρης του 1941 μια απάνθρωπη και oδυνηρή παγίδα για τον φιλήσυχο δραμινό λαό, τον πρόμαχο της ελευθερίας.
Ήταν ο μήνας εφαρμογής της τρίτης σχεδιασμένης προσπάθειας των άκαπνων βορείων γειτόνων για εξόντωση και αφελληνισμό της περιοχής μάς.
 Ήταν μια προσπάθεια υλοποίησης του προαιώνιου πόθου τους για έξοδο στο Αιγαίο.

Και η προσπάθειά τους αυτή διαφαίνεται ολοκάθαρα από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρθηκαν. Με λυσσώδη μανία για ολοκλήρωση της ανήκουστης στην ανθρώπινη ιστορία γενοκτονίας μετήλθαν κάθε απάνθρωπο μέσο.

Τρομοκράτησαν, λήστεψαν, εξόρισαν, βασάνισαν, φίμωσαν και ως αποκορύφωμα αφαιρέσανε χιλιάδες ψυχές, πάρα πολλές από τις οποίες ήταν παντελώς αμέτοχες στο παράτολμο κίνημα.
Ποιο ήταν το φταίξιμο των βρεφών, ώστε να μη χαρούν το φως της ζωής;  Ποιο ήταν το φταίξιμο των φιλήσυχων γυναικών, ώστε να βιάζονται παρά τους θείους και ανθρώπινους κανόνες;

Ντύσανε στα μαύρα χιλιάδες Δραμινούς, τραυμάτισαν ανεξίτηλα ψυχές, οδήγησαν στην ορφάνια βρέφη και έφηβους αθώους.  Για ποια επανάσταση λοιπόν μιλάμε;

Δεν κυριαρχούμεθα από μανία εκδίκησης.  Δεν συγχωρούμε όμως. Έχουμε χρέος να ενθυμούμεθα.  Και η αρετή της μνήμης είναι στολίδι για κάθε άνθρωπο, που σέβεται τον εαυτό του.  Καλόν είναι λοιπόν στις επαιτείους να αποφεύγουμε τους βερμπαλισμούς και τους φρυγανώδεις λόγους.

Η αλήθεια αντάμα με την σεμνότητα είναι χρυσός.