Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015

4 Νοεμβρίου 2015: Μνήμη του Αγίου της Δράμας, Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη.


ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ "Ο ΝΕΥΑΓΗΣ ΦΩΣΤΗΡ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ”

του κ. Γ.Κ. ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ, τ. Λυκειάρχη,
 πρώτου βιογράφου του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη του Νέου Ομολογητού.


(Οι εικόνες είναι από τα βιβλία του κ. Χατζόπουλου: 
- Ο Προφήτης και Θαυματουργός Όσιος Πατήρ Γεώργιος Καρσλίδης
- Θαύματα και Προφητείες του Οσίου Πατρός Γεωργίου Καρσλίδη
- Γεώργιος Καρσλίδης, ο Θεόπτης και Θεοφόρος Πατήρ)


Ποιός ήταν ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης;



Ο άγιος Γεώργιος Καρσλίδης (το βαπτιστικό του όνομα ήταν Αθανάσιος) γεννήθηκε το 1901 στην Αργυρούπολη του Πόντου (Γκιουμούς Χανέ).

Ορφάνεψε πολύ μικρός και μεγάλωσε με μοναδική παρηγοριά την καλή και ευσεβή γιαγιά του.

Ο μεγάλος αδελφός του αγίου τον έστελνε να βόσκει πρόβατα και, παρά τη θλίψη της γιαγιάς, τον μάλωνε και τον έδερνε.
Και δυστυχώς η γιαγιά κοιμήθηκε όταν ο Θανάσης ήταν μόλις επτά χρονών.

Τότε μια γειτόνισσα πήρε υπό την προστασία της τη μικρή αδελφή του αγίου, την Άννα, και την αρραβώνιασε με τον καλό και τίμιο γιο της, με σκοπό να την παντρευτεί όταν θα γινόταν δεκατεσσάρων ετών (συνηθισμένη ηλικία γάμου των κοριτσιών για εκείνη την εποχή).

Η Άννα όμως κοιμήθηκε σε μικρή ηλικία, και τρία χρόνια αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι είναι αγία (βλ. παρακάτω). Τα λείψανά της βρίσκονται τώρα στη Σίψα και φυλάσσονται σε ναό μπροστά στην εικόνα της Παναγίας.

Ακολουθώντας τον παππού, που ήταν χαλκωματάς, η οικογένεια μετακόμισε στο Ερζερούμ και στη συνέχει στον Καύκασο.
Μετά το θάνατο του παππού του ο μικρός Αθανάσιος έμεινε πλέον με τον αδελφό του και τη νύφη του.

Πληγωμένος όμως από τη συμπεριφορά του αδελφού του, έφυγε από κοντά τους μια χιονισμένη νύχτα.
Περιπλανώμενος στην ερημιά, όπου σκεπάστηκε από τα χιόνια, ανακαλύφθηκε από ένα καραβάνι καμηλιέρηδων, οι οποίοι τον πήραν μαζί τους και, μπαίνοντας στην Τουρκία, τον παρέδωσαν σε ένα Τούρκο, για να τον κάνει βοσκό του.
Εκείνος όμως δεν ήταν μουσουλμάνος, αλλά κρυπτοχριστιανός και συντηρούσε κρυφά μια εκκλησία κάτω από το σπίτι του.

Μια μέρα ο Αθανάσιος είδε τρεις άντρες να ψέλνουν τόσο ωραία, ώστε έτρεξε προς το μέρος τους. 
Ένιωσε τόση χαρά και γαλήνη από την παρουσία τους, ώστε άφησε τα ζώα και προχώρησε μαζί τους. 
Ξαφνικά όμως χάθηκαν. 
Άρχισε τότε να κλαίει και, γυρίζοντας στο σπίτι, αποκάλυψε στο νοικοκύρη το περιστατικό. Εκείνος τον κατέβασε στην εκκλησία και του έδειξε τις εικόνες, μήπως και τους αναγνωρίσει. 
Ο νέος τους αναγνώρισε στην εικόνα των Τριών Ιεραρχών που βρισκόταν στο τέμπλο.


Κατάλαβε τότε ο νοικοκύρης ότι το παιδί αυτό δεν κάνει για βοσκός και τον συνόδευσε στην Τυφλίδα. 

Εκεί ανακάλυψαν ένα θείο του, που ήταν επίσκοπος, ο οποίος τον αναγνώρισε από το πιστοποιητικό γεννήσεώς του (το μόνο χαρτί που είχε πάρει μαζί του αρχικά φεύγοντας). Έτσι τον πήρε κοντά του. Ο Αθανάσιος εκεί έμαθε τη γεωργιανή γλώσσα.

Το 1917 εκάρη μοναχός στην ιερά μονή Ζωοδόχου Πηγής (Γεωργία) παίρνοντας το όνομα Συμεών, ενώ όταν χειροτονήθηκε ιερομόναχος ονομάστηκε Γεώργιος, όπως του είχε προείπει ο άγιος Γεώργιος, που τον είχε δει καβαλάρη στην παιδική του ηλικία.
Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση το μοναστήρι λεηλατήθηκε και καταστράφηκε, οι δε μοναχοί, όσοι δεν αρνήθηκαν την πίστη τους, θανατώθηκαν.

Ο άγιος επίσης συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο. Αντιμετώπισε το εκτελεστικό απόσπασμα και σώθηκε εκ θαύματος, γιατί οι πρώτες σφαίρες στάθηκαν σε ένα εγκόλπιο με την εικόνα της Παναγίας που φορούσε στο στήθος του, ενώ οι επόμενες, καθώς είχε πέσει κάτω, τον βρήκαν στα πόδια.

Το πρωί φάνηκε ένα αυτοκίνητο με επαναστάτες που μάζεψε όσους είχαν γλιτώσει (έξι τον αριθμό). Παρόλο που τους απείλησαν, τους μετέφεραν σε ένα νοσοκομείο και, όταν έγιναν καλά, τους άφησαν ελεύθερους.

Μετά από λίγο καιρό όμως ο άγιος φυλακίζεται μαζί με άλλους κληρικούς κάτω από άθλιες συνθήκες, από όπου απελευθερώνονται λόγω της επιρροής ενός ευσεβούς Ρώσου, του Ανδρέα Σιμόνωφ, και της γυναίκας του Αρτεμισίας.

Περιπλανώμενος και ταλαιρωπούμενος για λίγα χρόνια, ο Γεώργιος ήρθε στην Ελλάδα το 1929 και το 1930 εγκαταβίωσε στη Δράμα, στο χωριό Ταξιάρχες, όπου, μετά από παράκληση των κατοίκων, του παραχωρήθηκε από τη διεύθυνση Γεωργίας ένα αγροτεμάχιο 5-6 στρεμμάτων. \

Εκεί, μετά από νέες περιπέτειες, αλλά με τη βοήθεια της τοπικής κοινότητας, ίδρυσε το μοναστήρι της Αναλήψεως του Σωτήρος, όπου και έζησε το υπόλοιπο της επίγειας ζωής του, ώς το 1959.

Λόγω της αρετής του, αλλά και των έντονων αγιοπνευματικών χαρισμάτων του, έγινε ευρύτατα γνωστός και αναδείχθηκε σε μεγάλο Γέροντα, διδάσκαλο και πνευματικό πατέρα πολλών ανθρώπων.

Ήταν άνθρωπος με βαθιά ανησυχία για την ψυχή των συνανθρώπων του, ευγενής, αφανάτιστος, με υψηλό ήθος, δάσκαλος αγάπης, αυστηρός με την αμετανόητη κακία και την υποκριτική ευσέβεια που συχνά αντιμετώπιζε, αλλά χωρίς σκληρότητα προς τους αμαρτωλούς ή προς εκείνους που εμείς, οι «ακριβοδίκαιοι», θα χαρακτηρίζαμε κακούς ανθρώπους. Ωστόσο, όπως όλοι οι άγιοι, ήταν απαιτητικός σε θέματα ήθους και πίστευε ότι πρέπει να είμαστε αυστηροί με τη συνείδησή μας.

Είναι χαρακτηριστικός ο κανόνας ταπείνωσης που ζητούσε, με πίκρα κι όχι με ηθικιστικό μίσος, από τις μητέρες που είχαν κάνει έκτρωση ή μαίες που είχαν συνεργήσει σε έκτρωση (το αναγνώριζε και τους το αποκάλυπτε ο ίδιος με το διορατικό του χάρισμα): να ζητιανέψουν για εφτά μέρες σε εφτά χωριά (μία μέρα σε κάθε χωριό) και, ό,τι συγκεντρώσουν από τις ελεημοσύνες, να το δώσουν στους φτωχούς.

Διέθετε εξαιρετικά ισχυρό διορατικό και προφητικό χάρισμα. Διέβλεπε την ταυτότητα, το παρελθόν και τις ανάγκες των προσκυνητών του μοναστηριού του, αντιλαμβανόταν γεγονότα από χιλιόμετρα μακριά, ασθενείς θεραπεύονταν μέσω της προσευχής του κ.λ.π., ενώ μαρτυρούνται συγκλονιστικές οπτασίες και επαφές του με ιερά πρόσωπα, όπως ο άγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος.

Σε περιόδους όπου το μοναστήρι του δεχόταν μεγάλες ομάδες προσκυνητών, που περνούσαν με τη σειρά και ασπάζονταν τον άγιο, παίρνοντας την ευλογία του, συνέβαινε να σταματήσει ο άγιος κάποιον και να τον ρωτήσει:
«Εσύ τον φοβάσαι το Θεό;». «Βεβαίως και τον φοβάμαι» απαντούσε κατά κανόνα ο επισκέπτης. «Αν Τον φοβόσουν», έλεγε ο άγιος, «δε θα είχες κάνει αυτό, ή εκείνο» και του αποκάλυπτε σοβαρά αμαρτήματα, αδικίες κατά των συγγενών του ή των ανήμπορων γερόντων του σπιτιού του, ακόμη και κρυφά εγκλήματα.

Ο άγιος ετάφη χωρίς φέρετρο, κατά την τάξη των μοναχών.

 Στην κηδεία του, μετά από επιθυμία του, οι γυναίκες φορούσαν άσπρα κεφαλομάντηλα.

Την ημέρα της κοίμησής του, δύο κυπαρίσσια που βρίσκονταν στην αυλή του μοναστηριού λύγισαν και παρέμειναν λυγισμένα για σαράντα μέρες.

Μετά την κοίμησή του έχουν σημειωθεί πλήθος θαύματα και εμφανίσεις του.

Ο άγιος Γεώργιος Καρσλίδης εντάχθηκε επίσημα στο ορθόδοξο αγιολόγιο το 2008 και η μνήμη του τιμάται στις 4 Νοεμβρίου, ημέρα της κοίμησής του.


Ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης στήριξε, κράτυνε, ψυχωφέλησε και στερέωσε την Ορθόδοξη πίστη

Συνέντευξη του κ. Χατζόπουλου 

στην εβδομαδιαία εφημερίδα 
"Ψίθυροι" Δράμας. Φύλλο 230 - 6 Νοεμβρίου 2008


Με αφορμή τις εκδηλώσει που πραγματοποιήθηκαν στην πόλη μας και παρουσία του Οικομενικού Πατριάρχη κκ Βαρθολομαίου για την αγιοκατάταξη του Γεωργίου Καρσλίδη ο κ. Χατζόπουλος αναφέρθηκε στον Άγιο αλλά και πως πήρε την απόφαση να ερευνήσει εκτενέστερα τη ζωή και το έργο του.

Όπως υπογράμμισε 

"Θεωρώ ως ευλογία Θεού και ευτυχία, το ότι αξιώθηκα να ασχοληθώ με την ζωή και το έργο του. Ο Άγιος στήριξε, κράτυνε, ψυχωφέλησε και στερέωσε την Ορθόδοξη πίστη στις ψυχές των πνευματικών Του τέκνων, επέδειξε φιλάνθρωπο έργο, επιτέλεσε θαύματα."


Όπως έγραψαν φωτισμένοι πατέρες συγκαταλέγεται μεταξύ των μεγαλυτέρων Αγίων και ιδιαίτερα της τελευταίας εκατονταετίας.


-Θα χαρακτηρίζατε ιστορική την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη με αφορμή την Αγιοκατάταξη του Οσίου Γεωργίου του νέου Ομολογητή;

-κ. Φυλακτέ, ζήσαμε όντως συγκλονιστικές στιγμές όχι μόνο με την παρουσία του Παναγιώτατου Οικομενικού Πατριάρχου κκ Βαρθολομαίου αλλά και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κκ Ιερωνύμου, πολλών αρχιερέων, μοναχών της Αγιωνύμου Πολιτείας, κληρικών αλλά και με την παρουσία χιλιάδων πιστών όχι μόνο από την πόλη και τον Νομό της Δράμας αλλά και από ολόκληρη την χώρα.

Ήταν επιβεβλημένη η παρουσία της Κεφαλής της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας στην πόλη η οποία κατά καιρούς πέρασε μέσα από την φωτιά και το σίδερο, αφού επρόκειτο να τιμηθεί μια νέα οσιακή μορφή της Ορθοδοξίας ο νεαυγής Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης, ο οποίος επί μια τριακονταετία στήριξε, κράτυνε ψυχωφέλησε και στερέωσε την Ορθόδοξη πίστη στις ψυχές των πνευματικών Του τέκνων, επέδειξε φιλάνθρωπο έργο, επιτέλεσε θαύματα.

-Τι σημαίνει για τον Δράμα η ύπαρξη ενός Αγίου;

-Κατ' αρχάς θέλω να σας τονίσω ότι πρόκειται περί ενός μεγάλου Αγίου και όπως χαρακτηριστικά έγραψα και τόνισα, φωτισμένοι πατέρες της Αγιωνύμου Πολιτείας αλλά και πλειάδα Αρχιερέων συγκαταλέγεται μεταξύ των μεγαλυτέρων Αγίων και ιδιαίτερα της τελευταίας εκατονταετίας. Ασφαλώς αντιλαμβάνεται ο καθένας πόση μεγάλη ευλογία ήταν, είναι και θα είναι για τον μαρτυρικό μας νομό.


Η ύπαρξη ενός Αγίου για τον Μαρτυρικό μας Νομό είναι ευλογία


-Πως ξεκινήσατε την ενασχόλησή σας με τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη;


-Το 1972 επισκέφθηκα για προσκύνημα την Ιερά Μονή της Αναλήψεως του Σωτήρος στους Ταξιάρχες Δράμας (Σίψα).
Εκεί με αφορμή το προσκύνημα στον τάφο του, χωρίς βέβαια να γνωρίζω παρά ελαχιστότατα για την παρουσία του στον νομό μας, πήρα την απόφαση να ερευνήσω εκτενέστερα, την ζωή και το έργο του.
Οι γραπτές μαρτυρίες ήταν πενιχρότατες.
Αναγκαστικά στράφηκα στα πνευματικά του τέκνα, τα οποία μου παρείχαν τις πρώτες πληροφορίες.
Διέκοψα για κάποιο διάστημα την έρευνα.
Η ενύπνια εμφάνιση του ίδιου του Αγίου ένα βράδυ με οδήγησε στο να συνεχίσω την έρευνα και να προχωρήσω στην έκδοση του 1ου τόμου με τίτλο "Η Ζωή και το Έργο Του Οσίου Πατρός Γεωργίου Καρσλίδη"
. Η έκδοση πραγματοποιήθηκε το 1982. Από τις πληροφορίες τις οποίες συνέλεξα διείδα ότι επρόκειτο περί Αγίας Παρουσίας και μάλιστα κλείνοντας τον 1ο τόμο έγραψα τα ακόλουθα: "Πιστεύω ότι πρόκειται περί Αγίας μορφής για την οποία η επίσημη εκκλησία πρέπει να κινήσει την διαδικασία ανακηρύξεώς του ως Αγίου".
Με την κυκλοφορία του 1ου τόμου οι Πατέρες του Αγίου Όρους εντυπωσιάστηκαν και άρχισαν να προσέρχονται στην Ιερά Μονή Του για να προσκυνήσουν στον τάφο του.
 Μάλιστα ο Μακαριστός Πατήρ Εφραίμ Κατουνακιώτης είπε προσκυνώντας την φράση: "Θεός επί Γης!"
Ακολούθησε νέα ενύπνια εμφάνιση του Αγίου για να συνεχίσω το έργο. Ακολούθησε η έκδοση δευτέρου, τρίτου και τετάρτου τόμου.

-Αισθάνεστε δικαιωμένος;

-Δεν θα τολμούσα να διανοηθώ ούτε καν να ψελλίσω μια τέτοια φράση. Εκείνο το οποίο μπορώ να πω είναι ότι έπραξα το χρέος μου, όσο μου το επέτρεπαν οι φτωχικές μου δυνάμεις προς μια Αγία μορφή από την οποία άντλησα και αντλώ δυνάμεις στις δύσκολες ώρες της ζωής μου. Θεωρώ ως ευλογία Θεού και ευτυχία, το ότι αξιώθηκα να ασχοληθώ με την ζωή και το έργο του. Νομίζω ότι η ενασχόλησή μου αποτελεί το καλύτερο από τα κόμματα της ενασχόλησής μου με την Γραφή.

-Ποιες ήταν οι πιο συγκλονιστικές μαρτυρίες των πνευματικών του τέκνων;

-Τι να πρωτοθυμηθώ... Τα δάκρυα των αφηγητών-πνευματικών του τέκνων;
 Τις περιπτώσεις Καρδιογνωσίας;
Τα θαύματα Του; Το προορατικό Του χάρισμα; Την Φιλανθρωπία Του; Την ψυχοφέλεια που παρείχε στα πνευματικά Του τέκνα; Τις προφητείες Του που επαληθεύονται καθημερινά; Το ότι συνέδεσα στενά την ζωή μου με την Αγία παρουσία Του;


Ο Μακαριστός Πατήρ Εφραίμ Κατουνακιώτης είπε προσκυνώντας τον τάφο του Αγίου Γεωργίου την φράση “Θεός επί Γης!


-Ποιες οι μαρτυρίες για την Αγιότητα Του από τους πατέρες του Αγίου Όρους;


-Από την πρώτη στιγμή οι Αγιορείτες Μοναχοί αλλά και οι Μοναχοί άλλων Μονών της Ελλάδος και του εξωτερικού επισήμαναν την αγιότητα Του, πιστέψανε σε αυτήν με αποτέλεσμα εδώ και χρόνια να προβούν στην ιστόρηση της εικόνας Του τόσο στα Κατουνάκια όσο και στο Ιερό Ησυχαστήριο των Διανιηλαίων.

Τις εικόνες αυτές τις ποθετήσανε στο εικονοστάσι προς προσκύνηση.
Άνθρωποι άγνωστοι από τα πέρατα της γης (Αυστραλία, Καναδά, Αμερική, Ρουμανία, Γερμανία, Αγγλία, Βουλγαρία) ενδιαφέρθηκαν και ενδιαφέρονται για να γευθούν τον ψυχοφελή προορατικό, προφητικό και φιλάνθρωπο λόγο του.
Ο Μητρολίτης Δράμας,
 κκ Παύλος

-Ποιος ο ρόλος του Οικείου Επισκόπου μας κκ Παύλου;


-Ο ρόλος του υπήρξε καταλυτικός γιατί χάρη στην δική του εισήγηση, με την κατάρτιση του Οικείου φακέλου έφτασε η υπόθεση της ανακηρύξεώς Του στην Αρμόδια Επιτροπή για να οδηγηθεί στην συνέχεια στο Οικουμενικό Πατριαρχείο όπου με Πατριαρχικό και Συνοδική Πράξη ολοκληρώθηκε η αγιοκατάταξή του.

-Κλείνοντας, τι θα θέλατε να προσθέσετε;


-Δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο παρά μόνο τούτο.
Ότι όχι μόνο ο Δραμινός λαός αλλά και κάθε πιστός είναι πια κάτω από την σκέπη του Αγίου μας.
Προσωπικά ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου τον Μεγαλοδύναμο Κύριο που με αξίωσε να ζήσω τις πιο συγκινητικές στιγμές της ζωής μου που ένιωσα με την Αγιοκατάταξή του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου