Συμπληρώθηκαν ενενήντα εννέα χρόνια από την ημέρα που η Δράμα και η περιοχή της ανέπνευσε το μυρωμένο και ευλογημένο αγέρι της θεόδοτης ελευθερίας, ύστερα από στυγνή τουρκική δουλεία πεντακοσίων σαράντα χρόνων.
Αποτελεί όντως ιστορικό φαινόμενο για την ανθρώπινη πορεία το γεγονός ότι ένας λαός, ύστερα από τόση μακρά δουλεία, όχι μόνο διατήρησε την εθνική και θρησκευτική ταυτότητά του, αλλά και επιχείρησε να κάνει εμφανή την παρουσίατου όχι μόνο στον Ευρωπαϊκό χώρο, αλλά και στον παγκόσμιο δίνοντας χειροπιαστά δείγματα των τεράστιων ικανοτήτων με τις οποίες είναι προικισμένο το κύτταρό του.
Ανατρέχοντας στην ανθρώπινη ιστορική πορεία, διαπιστώνουμε ότι λαοί με πολύ μικρότερη διάρκεια δουλείας όχι μόνο έχασαν την ταυτότητά τους, αλλά και αποτελέσανε σημειολογικές πινακίδες του Μουσείου της Ανθρωπότητας.
Αν αναλογισθεί κανείς ότι η ελευθερία στη Δράμα ήρθε ύστερα από την αποτίναξη του διπλού ζυγού δουλειάς -τουρκικός και βουλγαρικός - αντιλαμβάνεται πόσο διαχρονικός είναι ο επιγραμματικός λόγος του κλασικού ιστορικού και φιλοσόφου Αθηναίου Ξενοφώντά
"θα προτιμούσα την ελευθερία από όλα μου τα αγαθά και ακόμα πολλαπλάσια".
Και μολονότι, κατά τον Μακρυγιάνειο λόγο "όλα τα θηρία τρώνε από μας και στο τέλος μένει και μαγιά", ο ελληνισμός της Δράμας δεχόταν συνεχείς ανηλεεις επιθέσεις για αφομοίωση και αφανισμό του από τους γείτονες, όμως στάθηκε στητός κι ολόρθος μέσα στη φωτιά και στο σίδερο.
Και δεν έφτανε η απάνθρωπη τουρκική καταπίεση, ήρθε να προστεθεί και ο αφελληνισμός από την γειτονική Βουλγαρία.
Έχοντας διακαή τους πόθο οι Βούλγαροι να βγουν στο Αιγαίο, λίγο μετά την οριστική εγκατάστασή τους στη Βαλκανική Χερσόνησο, επιδίδονται σε μια μακρά και συνεχή προσπάθεια για ελαχι- στοποίηση του ελληνικού πληθυσμού στη Μακεδονία και στη Θράκη. Μετέρχονται κάθε είδους μέσα. Βάρβαρα, απάνθρωπα, παραπλανητικά. Στόχος τους αποκλειστικός η επέκταση των συνόρων τους νότια.
Και σ' αυτήν τους την προσπάθεια ανάχωμα γρανιτένιο στέκει η Εκκλησία με τους φωτισμένους Ιεράρχες της.
 |
| Αγαθάγγελος Μάγνης |
 |
| Χρυσόστομος Καλαφάτης |
Πρωταγωνιστούν οι μορφές του Χρυσοστόμου Καλαφάτη
και του
Αγαθαγγέλου του Μάγνητος,
μορφές οι οποίες εμψυχώνουν,
στηρίζουν,
καθοδηγούν,
λειτουργούν
με άψογη διπλωματική συμπεριφορά αψηφώντας την ίδια τους τη ζωή.
Δεν τον φοβούνται τον Σταυρό. Αντίθετα τον επιζητούν.
Παράλληλα με την απάνθρωπη ανθελληνική συμπεριφορά των Βουλγάρων, σκληρύνει τη στάση της η Τουρκία.
Η Σουλτανική αυτοκρατορία, η οποία έπνεε τα λοίσθια, αρχίζει να ανασταίνεται.
Οι Μεγάλοι της Ευρώπης αντάμα με την ορθόδοξη Ρωσία σχεδιάζουν τον διαμελισμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Επεμβαίνουν στα Βαλκάνια ξεσηκώνοντας τους υπόδουλους χριστιανικούς - λαούς, όχι βέβαια γιατί ενδιαφέρονται για την-απελευθέρωσή τους από τον τουρκικό ζυγό, αλλά. για να εξυπηρετήσει ο καθένας τα δικά του συμφέροντα.
Έτσι η αρχική τους σκέψη για διαμελισμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας εγκαταλείπεται.
Οι Μεγάλοι της Ευρώπης, αφυδατωμένοι από συναισθήματα, διαπιστώνουν ότι κινούνται σε λανθασμένη κατεύθυνση.
Τα συμφέροντά τους επιβάλλουν όχι μόνον τον διαμελισμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά αντίθετα τη διατήρηση της ακεραιότητάς της.
Το κίνημα των Νεοτούρκων του 1908 αντιλαμβάνεται πλήρως τις μύχιες διαθέσεις των ισχυρών της Ευρώπης.
Απομονώνει αρχικά το διεφθαρμένο σουλτανικό καθεστώς, για να το εξουδετερώσει πλήρως στη συνέχεια με τις ευλογίες των δυνατών της Ευρώπης, οι οποίοι συνειδητοποιούν ότι η αρραγής οθωμανική αυτοκρατορία θα είναι μια θαυμάσια και τεράστια αγορά της διοχέτευσης των βιομηχανικών, κυρίως, προϊόντων τους και ταυτόχρονα χώρα εισαγωγής πρώτων υλών.
Κάτω από αυτές τις δυσμενέστατες συνθήκες ο ελληνισμός με την καχεκτική του οικονομία δίνει τιτάνιο αγώνα για την απελευθέρωση της γης που του ανήκει χιλιετηρίδες.
Δυστυχώς οι δυνατοί της Ευρώπης στη δίκαιη αξίωση των Ελλήνων βλέπουν καταποντισμό των δικών τους οικονομικών σχεδίων.
Και για να "χρυσώσουν το χάπι" συγκατανεύουν στη φειδωλή επέκταση των ελλαδικών συνόρων.
Ο Μεγαλοϊδεατισμός των Ελλήνων απστελεί γροθιά στο στομάχι των ισχυρών της Ευρώπης.
Μπορεί με τις, Συνθήκες του Λονδίνου (Μάιος του 1913) και Βουκουρεστίου (Αύγουστος του 1913) να σχηματίσθηκε ένα συμπαγές ελληνικό κράτος, όμως η επαγρύπνηση των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης υπέβοσκε για μερικά χρόνια για να αποτελέσει προσβλητική γι’ αυτές συμπεριφορά με την τραγική Μικρασιατική καταστροφή.
Η Δράμα του 1913, καίτοι ελεύθερη, ελάχιστα αισθάνεται ασφαλής. Η σύνθεση του πληθυσμού δεν προοιωνίζει αίσια.
Η βουλιμία των από βορρά γειτόνων δεν κατέστη ευτελές έκθεμα του Μουσείου της Λήθης.
Το όραμα της μεγάλης Βουλγαρίας δεν ξεθώριασε.
Το τουρκικό στοιχείο επηρεάζει σοβαρά την οικονομική και κοινωνική ανάταση της Δράμας.
Τα ερείπια και η τέφρα έχουν ανάγκη από οικονομική αναστύλωση. Η γενική κρατική οικονομία στηρίζεται σε βακτηρίες.
Ο φωτισμένος Ιεράρχης της απελευθέρωσης Αγαθάγγελος ο Μάγνης γρήγορα εγκαταλείπει τους πανηγυρισμούς από την έλευση της θεόδοτής ελευθερίας.
Πρώτιστο έργο του η αναστύλωση των ψυχών και η επούλωση των τραυμάτων τους. Ο λαός της Δράμας κοντά στο ψωμί ποθεί και την τροφή του πνεύματος.
Και ο ευρείας αντιλήψεως, ρηξικέλευθος και προορατικός ταγός σύρει το χορό της δημιουργίας.
Η Ελλάδα φτάνει πια στον Έβρο.
Η αισιοδοξία είναι η δύναμη της δημιουργίας.
Η γη που την πότιζε εκατονταετηρίδες με τον ιδρώτα και το αίμα του, χωρίς να απολαμβάνει στο μέτρο που έπρεπε τα αγαθά της, γίνεται τώρα πια δική του.
Ρίχνεται με όλες του τις δυνάμεις για την πλουσιοπάροχη καρποφορία της.
Η ευτυχία και η ευημερία, όμως δε θα διαρκέσουν για πολύ.
Νέα συμφορά θα βρει τον ελληνισμό κατά τη διάρκεια των ετών 1916-1918.
Είναι φαίνεται η μοίρα του Ελληνισμού να δοκιμάζεται, κατά καιρούς.
Μα γι’ αυτές τις δοκιμασίες θα μας δοθεί η ευκαιρία να τα πούμε μιαν άλλη φορά.
Ένα πρέπει όμως να ’χει στο μυαλό του ο ελληνισμός:
Ότι δεν έχει φίλους ειλικρινείς.
Και αν κάποτε γεύεται τη φιλία των ισχυρών, είναι γιατί αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα τους.
Συμφέρον μας λοιπόν είναι να είμαστε "κουμπωμένοι", αλλά και σύψυχοι και ομόψυχοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου