Ιούνιος, μήνας συγκομιδής

Του Ιωάννη Δεϊρμεντζόγλου

Ιούνιος μήνας, καιρός θερισμού.

Τα στάχυα ώριμα, έγειραν το ξανθό κεφαλάκι τους, περιμένουν το δρεπάνι τού θεριστή.

Θα το δεματιάσει εκείνος, θα στήσει τις θεμονιές, θα περιμένει την αλωνιστική μηχανή να πάρει τον καρπό στα σακιά.

Θάναι πλούσια η συγκομιδή;

Θα πληρωθούν οι κόποι τού γεωργού;

Φθινόπωρο με τις πρώτες βροχές, μαλάκωσε το χώμα, δέχτηκε το υνί στα σπλάχνα του, οργώθηκε βαθιά.

Ύστερα έπεσε ο σπόρος από το χέρι του γεωργού στην οργωμένη αγκαλιά τής γης: έμεινε εκεί όλο τον χειμώνα, ώσπου με τον ερχομό τής Άνοιξης, το φύτρο νικηφόρο τρύπησε το χώμα, αναστήθηκε.

Κι ο ήλιος, ο πυρόξανθος άρχοντας τ’ ουρανού, σαν είδε, έστειλε τις ζωογόνες ακτίδες του, χάϊδεψε απαλά το ισχνό κορμάκι τού σταριού, το ζέστανε, μετά τις τόσες παγωνιές τού χειμώνα.

 Κι εκείνο, έκλεψε το χρυσάφι απ’ τις ηλιαχτίδες, μέστωσε με τις βροχές τού Απρίλη και τώρα γέρνει το κεφαλάκι του κάτω από το βάρος τού καρπού.

Είναι το ψωμί τού γεωργού, το ψωμί των ανθρώπων, η βάση της ζωής, ο άρτος ο επιούσιος.
Ιούνιος μήνας, καιρός μιας άλλης συγκομιδής, πνευματικής.

Η σχολική χρονιά έφτασε στο τέλος της.

Μικροί και μεγάλοι μαθητές, μόχθησαν όλο τον χρόνο, αγωνίστηκαν στο στάδιο της γνώσης. Εργάστηκαν, ο νους, η καρδιά, τα χέρια, τ’ αυτιά, τα μάτια … δέχτηκαν τον σπόρο της γνώσης απ’ τους γεωργούς τού πνεύματος, τον κράτησαν βαθιά μέσα τους.

 Κι ο νους, το εργαστήρι τής Παιδείας, έτοιμος τώρα να δώσει το καταστάλαγμα της ολοχρόνιας προσπάθειας.

Η συγκομιδή, από τα στάχυα τής υπομονής, τής καρτερίας, τής ευγενικής άμιλλας, της κοπιώδους εργασίας, ύστερα από επιβεβλημένο έλεγχο θα καταγραφεί στο ενδεικτικό, στο απολυτήριο, ως βαθμός προόδου.

Και ο αγώνας για επόμενη σπορά και συγκομιδή θα συνεχιστεί μετά την μικρή καλοκαιρινή ανάπαυλα στο Λύκειο, στο Πανεπιστήμιο, στην κοινωνία, σ’ όλη την ζωή.

Δια βίου μάθηση – λοιπόν «Γηράσκουμε αεί διδασκόμενοι».

Ιούνιος μήνας, καιρός συγκομιδής αλλά και απολογισμού.

Καλό καλοκαίρι.