του κ. Γ.Κ.ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ
"Επίγειον παράδεισον,
αν θέλεις να απολαύσεις,
ύπαγε εις το Αγιον Όρος
και να θαυμάσεις.
Εκεί μαν θάνεις αρετήν,
ευρίσκεις ησυχίαν"
(Ιωάνναν Κομνηνού,
Προσκυνψάριον Αγίου Όρους)
Διακαής πόθος με διακατείχε να προσκυνήσω για μια ακόμη φορά στην ισάγγελο πολιτεία, τη χτισμένη στο Αγιώνυμο Ορος. Μια πολιτεία ιδιόρρυθμη, που κουβαλάει στις πλάτες της την ιστορία της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού κοντά δώδεκα (12) αιώνες.
<!-- more -->
Μια πολιτεία με ανυπολόγιστης σημασίας προσφορά στην ανάσταση του Γένους των Ελλήνων για πέντε περίπου αιώνες. Μια πολιτεία που υπήρξε ένα απέραντο σχολείο και αστείρευτη πηγή παιδείας προετοιμάζοντας στελέχη και δασκάλους εμφουμένους από τα ιδανικά που συντηρούν και κρατούν στη ζωή το Γένος των Ελλήνων.
Μια πολιτεία της οποίας τα κελλιά δεν υπήρξαν μόνο τόπο προσευχής, αλλά και κολυμβήθρες αγωνιστών της θεόδοτης ελληνικής ελευθερίας.
Και ευδόκησεν ο ! Κύριος, ώστε ο διακαής !πόθος να καταστεί πραγματικότητα πριν από ένα περίπου μήνα.
Θαυμάσια η συντροφιά, αλλά και το ταξίδι άνετο. Αλλαξαν οι καιροί. Η μαρτυρική πορεία ωρών έδωσε τη θέση της σε ταξίδι άνετο ελάχιστων δεκαλέπτων.
Οδεύουμε προς την Ιερά Μονή της Μεγίστης Λαύρας.
Το εικοσαθέαιο βολικώτατο όχημα το οδηγεί ένας ευγενέστατος μοναχός, ο οποίος, υπακούοντας στην παράκλησή μας, παρακκλίνει της πορείας και μας οδηγεί στο Αγιασμα του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου.
Ανανεωμένοι φτάνουμε στη Μεγίστη Λαύρα.
Ο Άθωνας οξυκόρυφος φιλοξενεί ακόμη στις δασώσεις πλαγιές του κατάλοιπα σημάδια του βαρύτατου χειμώνα.
Σ’ όλη τη διαδρομή η βλάστηση οργιαστική, ενώ κάθε τόσο ρυάκια με διαυγέστατο και ολόδροσο νεράκι σπεύδουν ανυπόμονα να χυθούν στη θάλασσα, αν τα καταφέρουν βέβαια, γιατί κάπου στην πορεία τους τα αναμένει για να τα εγκλωβίσει ο φιλόπονος μοναχός για να αρδεύσει τον λαχανόκηπο η και τον οπωρώνα για την αυτοσυντήρηση των πατέρων, αλλά και των χιλιάδων προσκυνητών, που καταφθάνουν στην Αθωνική Πολιτεία νομίζοντας ότι θα φθάσουν κοντά στο θεό, γρήγορα όμως, συνομιλώντας με τους φωτισμένους Πατέρες, διαπιστώνουν πόσο μακριά από το Θεό βρίσκονται.
Ο Αρχοντάρης δεν αργεί να κάνει την εμφάνισή του.
Από μέρες ο Γέροντας της Μονής πατήρ Πρόδρομος, γνώριζε την ημέρα της άφιξής μας.
Μάς οδηγεί στους κοιτώνες. Αναπαυόμαστε για λίγη ώρα κι ύστερα οδεύουμε στο ναό.
Είναι η ώρα του Εσπερινού.
Σε συνεπαίρνουν οι εξαϋλωμένες μορφές των Αγίων, με το γλυκύτατο πατρικό βλέμμα, έτοιμες να σου δώσουν άφεση αμαρτιών και να σε γαληνέψουν.
Καθαρτήριο ψυχής η Ισάγγελος Πολιτεία, όσο κι αν σε βαρύνουν ανομήματα πολλά.
Γι αυτό και η τακτική επίσκεψη σ’ αυτήν κρίνεται αναγκαία.
Με το ημίφως των κεριών και με τη γλυκύτατη ψαλμωδία των Πατέρων αβίαστα μεταφέρεσαι στη νοερά κλίμακα.
Δύσκολη η άνοδος, έστω και στα πρώτα σκαλιά.
Δεν είναι βέβαια λίγο και τούτο.
Μια καλή αρχή.
Και η αρχή το ήμισυ του παντός.
Τον παρακαλούμε να επισκεφθούμε τη βιβλιοθήκη της Μονής, η οποία φιλοξενεί πνευματικούς θησαυρούς ανεκτίμητης αξίας.
Μας πληροφορεί ότι είναι η τρίτη στη σειρά στον χώρο της Ορθοδοξίας. Αντιλαμβάνεται τη σφοδρή επιθυμία μας, και λυπείται που δεν μπορεί να μας ικανοποιήσει.
Και τούτο, γιατί η μεγάλη ασφάλειά τους απαιτεί διαδικασία χρονοβόρα.
Του αποσπάσαμε όμως την υπόσχεση ότι θα σταθούμε τυχεροί σε νέα επίσκεψή μας.
Ο ανοιξιάτικος ήλιος μας βρήκε κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας ενισχύοντας το αχνό φως των κεριών και των καντηλιών.
Παίρνουμε το αντίδωρο και την ευχή του Γέροντος Προδρόμου παρακάμπτοντας την επίσκεψη στην Τράπεζα.
Μας πιέζει ο χρόνος.
Πρέπει να προλάβουμε το ταχύπλοο, που περνάει μια φορά την ημέρα από το λιμανάκι.
Κάποιος από τη συντροφιά έχει μαζί του προσφάγι. Μας το μοιράζει. Τι αξία έχει άλλωστε το φαγητό σε τέτοιες επισκέψεις;
Άλλου φαγητού υπάρχει ανάγκη.
Το ταχύπλοο αργεί και η αγωνία αρχίζει να διαγράφεται.
Κάποιοι αισιόδοξοι αγωνίζονται να την ξεθωριάσουν. Η καθυστέρησή του αγγίζει το μισάωρο. Επιτέλους φθάνει. Επιβιβαζόμαστε.
Το ταξίδι με το ταχύπλοο γοητευτικό. Τολμήσαμε αυτό που δεν τόλμησε ο αλαζόνας Ασιάτης βασιλιάς.
Αγκαλιασμένη από σωρείτες η κορυφή του κρυσταλλωμένου Άθω να σου προκαλεί το δέος.
Τον θαυμάζεις άφωνος. Ανάμεσα στην οργιώδη βλάστησή σου ξεφυτρώνουν ως μικρές πολιτείες οι Μονές, αλλά και οι σκήτες. Κάποιες λες και αιωρούνταιστον αιθέρα έτοιμες να βυθιστούν στο Βάθος της θάλασσας, ύστερα από σεισμική δόνηση.
Σκληρή ζωή η καλογερική, που την κάνει σκληρότερη το κακοτράχαλο έδαφος. Και όμοις υπάρχουν εκεί ψυχούλες που προσεύχονται για τη δική μας σωτηρία.
Όσην ώρα το ταχύπλοο περιπλέει τον Άθωνα, έχεις καρφωμένο το βλέμμα σου στις μικρές πολιτείες. Στους μικρούς αρσανάδες και τα υποτυπώδη λιμανάκια αναμένουν προσκυνητές και μοναχοί φορτωμένοι το σάκκο της μετανοίας.
Προορισμός η Μονή του Οσίου Γρηγορίου, ιδρυμένη γύρω στα 1356.
Εδώ περιττεύει η πεζοπορία.
Περιποιημένοιόλοι οι χώροι και καθαροί.
Αναζητώ τον μοναχό Μηνά.
Με πληροφορούν ότι αναπαύεται.
Δύσκολο το έργο του τραπεζάρη.
Κι ο αδελφός Μηνάς κερδίζει δίκαια τον έπαινο στην άσκησή του.
Μας ξαφνιάζει η Μονή με το οργανωμένο ιατρείο και οδοντιατρείο της.
Οι πατέρες Δημήτριος και Λουκάς, αιρού ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους στο τέμενος του Ασκληπιού, ντύθηκαν το αγγελικό σχήμα και εγκαταβιώνουν στη Μονή, όπου παράλληλα με την προσφορά υπηρεσίας στον αληθινό Θεό, στο Θεό της αγάπης, απαλύνουν και τον σωματικό πόνο των αδελφών μοναχών.
Οι ασκληπιάδες συναδελφώνονται με τους προσευχόμενους. Σπάνια σύζευξη, όμως τόσο αναγκαία.
Στη Μονή του Οσίου Γρηγορίου βρισκόμαστε μπροστά σε μιαν άλλην έκπληξη.
Κινεί την περιέργειά μας η παρουσία μιας εικοσάδας νέων, που εκ πρώτης όψεως δεν δείχνουν ούτε για προσκυνητές μα ούτε και για δόκιμοι μοναχοί.
Άλλωστε το βλέμμα τους δηλώνει κάτι τέτοιο.
Συζητούν χαμηλόφωνα μεταξύ τους. Ενδεικτικό ότι κάτι σοβαρό τους απασχολεί.
Πλησιάζω δειλά κάποιον.
Δεν με αποφεύγει.
Έχεις μέρες που είσαι εδώ; τον ρωτώ.
Ναι, μερικούς μήνες.
Θα μείνω κι άλλους κι ύστερα θα φύγω, συνεχίζει.
Θύματα της σύγχρονης μάστιγας των νέων μας, ήρθαν στη Μονή για να απαλλαγούν από τον εναγκαλισμό με τον λευκό θάνατο.
Σωτήριο το έργο της Μονής. Δίκαιος της πρέπει ο έπαινος.
Θαυμάσια η φιλοξενία που μας προσφέρεται.
Την επομένη ο πατήρ Δημήτριος μας πληροφπρεί ότι επιθυμεί να μας συναντήσει ο Ηγούμενος πατήρ Γεώργιος.
Βιβλική μορφή με πλούσια πνευματική προσφορά.
Τον είχα γνωρίσει μέσα από τα πονήματά του. Αναμφίλεκτα κορυφαία μορφή των θεολογικών Γραμμάτων.
Προσηνής μας υποδέχεται με πατρική εγκαρδιότητα.
Δείχνει ενδιαφέρον για τον Άγιό μας, τον Γεώργιο Καρσλίδη.
Ομολογεί την Αγιότητά Του και θεωρεί ευλογία την παρουσία Του για τον τόπο μας.
Οι ψυχωφελείς λόγοι του φτάνουν ως δροσιά στην ψυχή μας.
Το βεβαρυμένο έργο του δεν επιτρέπει την μακρά παραμονή στο αρχονταρίκι.
Παίρνουμε την ευλογία του και οδεύουμε στο λιμανάκι.
Το ταχύπλοο δε θα αργήσει. Το τριήμερο τέλειωσε λες και ήταν τρίωρο!
Έτσι είναι.
Οι γαλήνιοι τόποι αβίαστα κερδίζουν την αγάπη σου.
Έχουν να σου προσφέρουν πολλά.
Και πάνω απ’ όλα ότι σε κάθε επίσκεψή σου συνειδητοποιείς ότι χρειάζεται πολύς και δύσκολος αγώνας για να βρεθείς κοντά στον θεό της αγάπης.
Όσο το ταχύπλοο οργώνει το αλμυρό χωράφι και τα θαλασσόπουλα σπαθίζουν τον αγέρα βουτώντας κατά διαστήματα ωσάν βολίδες για τη λεία τους, που δεν είναι άλλη από τα παιχνιδιάρικα αφρόψαρα, μια μια από τις αθόρυβες πολιτείες μένει πίσω.
Το βλέμμα αχόρταγο τις αποτυπώνει ως νοερό εικονοσκόποιo στη μνήμη.
Δε χορταίνεις να τις βλέπεις. Κι ακόμη αφήνεις κάθε έγνοια για να εισδύσεις νοερά στα κελλιά της μετανοίας Γερόντων με την πολιά διχαλωτή γενειάδα που πριν χρόνια εγκαχέλειψαν πολύβουες πολιτείες για να προσεγγίσουν το Θεό κάνοντας υπακοή στον Οσιακής μορφής Γέροντά τους, που κοντά στην προσευχή μάθανε και το εργόχειρο για τη βιοτική μέριμνα.
Απαραίτητος συνοδός των χεριών το κομποσκοίνι, που κάθε κόμπος του και ένα κομμάτι ευχής και προσευχής, αλλά και αίτημα απαλλαγής από ανομήματα.
Το ταχύπλοο εξεπλήρωσε τον προορισμό του.
Αποβιβαζόμαστε στο επίνειο της Αθωνικής Αγιώνυμης Πολιτείας, στην Ουρανούπολη.
Διάχυτος ο πειρασμός. Τα νεαρά αποδημητικά του ψυχρού Βορρά έχουν κάνει ήδη την προκλητική τους εμιράνιση.
Ας είναι.
Η άλλη όψη του νομίσματος.
Εικόνες της ζωής.
Έκαστος εφ’ ω ετάχθη.
Αλλωστε ας μη λησμονούμε: Υπάρχει και το αυτεξούσιο.
Η συζήτηση στο δρόμο αναλώνεται στις προσωπικές εντυπώσεις.
Όσες βέβαια είναι ανακοινώσιμες. Όμως εκείνο που κυριαρχεί είναι ο προ γευστικός σχέδιασμός για νέα επίσκεψη στην Ισάγγελο Πολιτεία.
Γην απάντηση τη δίνει ο αφανής σχεδιαστής του προσκυνήματος:
"Όποτε οικονομήσει ο Κύριος".
Ας ελπίσουμε ότι δε θα βραδύνει η οικονομία Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου